KARIMA MEKTUP
Bir tanem!
Son mektubunda:
'Başım sızlıyor yüreğim sersem! ' diyorsun.
'Seni asarlarsa seni kaybedersem;
diyorsun;
'yaşıyamam! '
Yaşarsın karıcığım,
kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgarda; yaşarsın kalbimin
kızıl saçlı bacısı
en fazla bir yıl sürer
yirminci asırlılarda
ölüm acısı.
Ölüm
bir ipte sallanan bir ölü.
Bu ölüme bir türlü
razı olmuyor gönlüm.
Fakat
emin ol ki sevgilim;
zavallı bir çingenenin
kıllı, siyah bir örümceğe benzeyen eli
geçirecekse eğer
ipi boğazıma,
mavi gözlerimde korkuyu görmek için
boşuna bakacaklar
Nazıma!
Ben,
alaca karanlığında son sabahımın
dostlarımı ve seni göreceğim,
ve yalnız
yarı kalmış bir şarkının acısını
toprağa götüreceğim...
Karım benim!
İyi yürekli
altın renkli,
gözleri baldan tatlı arım benim:
ne diye yazdım sana
istendiğini idamımın,
daha dava ilk adımında
ve bir şalgam gibi koparmıyorlar
kellesini adamın.
Haydi bunlara boş ver.
Bunlar uzak bir ihtimal.
Paran varsa eğer
bana fanila bir don al,
tuttu bacağımın siyatik ağrısı,
Ve unutma ki
daima iyi şeyler düşünmeli
bir mahpusun karısı.
NAZIM HİKMET
Bugun bundan 53 yil once nazim öldü. ustelik bu topraklari cok severken ve dilinden dusurmezken bu topraklardan uzaklarda. Nazim'in asla bu topraklarla, bu insanlarla tersligi olmadi, o bu topraklarda hukum suren otoritenin yine bizim halkimizi pacavra gibi gormesinden rahatsizdi.
Sen iyi bir insandin nazim, sen beni duymadin ya da ben taniyamadim seni yuz yuze ama benim en yakin dostum oldun belki de. Senden miras siir ve insanlik kaldi bizlere. Ben var oldukca da bir kimse dahi haberdar olmasa senden bu mirasin benle yasayacak.
Haziranda ölmek zor